હાલત દિલની સમજાવવી બહું મુશ્કેલ છે,
મારા બેસુમાર દર્દોનો તારે ઇલાજ કરવો પડે છે
જાણે અજાણ્યે કેટલી યે ભુલો થઇ ગઇ છે,
છંતા પણ તારા પાસે એકરાર કરવો પડે છે

એક પળ જિંદગીની જિંદગીથી દુર થતી ગઇ,
મિલન કાજે તારો જ આશરો માંગવો પડે છે
પ્રેમને એ જ સમજે છે જેને ઠોકરો ખાધી છે,
ફરી ઉભા થવા માટે તારો સહારો માંગવો પડે છે

આંખો ભારી લાગે છે જાગવાની કોશિશ કરી છે
જિંદગીને પણ તારો શ્વાસ ઉધાર માંગવો પડે છે
મુજ વ્યથા અને વેદના તારા તક સિમિત છે,
પીડાથી પર થવાં સ્મિતનો સહારો માંગવો પડે છે

રહી જશે એક ઇચ્છા અધુરી જાતી જિંદગીએ,
જીવવા માટે પણ તારે અધિકાર આપવો પડે છે
નથી અમૃત કે મયની આશ હવે જિંદગીમાં
તારે હાથે જે મળે એ નશો કબુલ કરવો પડે છે

‘વ્હાલી’ભલે થઇ જાય આપણુ મિલન આ જન્મમાં
રાધા હોય રૂપાળી તોયે શ્યામને કબૂલ કરવો પડે છે

(નરેશ કે. ડૉડીયા)..