નીકળ્યો સહેજ લટાર મારવા પત્થરો ના શહેર માઁ,
ઝાકઝમાળ ને જાજરમાન ઇમારતો ના શહેર માઁ,
દેખાતી દૂર થી અતી સુન્દર, થયુઁ મન પ્રસન્ન,
લાવ જોઉઁ જરા સમીપ જઈને, થયુઁ એવુ મન,
ગયો જ્યાઁ નજીક , ત્યાઁ વરતાઈ ઈમારતો વાઁકીચુકી,
ધબકાર ચુકી ગયુઁ દીલ, થયુઁ આટલી છે આ બેઢઁગી?
આવી અચાનક દુર્ગઁધ આ આવાસો માઁ થી એવી,
નથી આવતી છાણ ને ગારા ના ઝુઁપડા માઁ થી જેવી,
રહેતુ હશે કોણ આમાઁ? કળીયુગ નો માનવ કે સત્ યુગ નો દાનવ
દાનવ પણ હોય છે માનવ, પણ રહેતા નથી અહિઁ માનવ,
જોયા દાવપેચ ને રાજ રમતો શ્રીમઁતો ની ,પૈસા થી પૈસા ખેઁચવાની,
જોઇ પેટ નો ખાડો પુરવા માટે દુકાન, જિસ્મ માઁ ખાડા પડાવવા ની,
માસૂમ ના આઁસુ થી બનેલી મદિરા પી ને ચઢેલી મસ્તી,
શુઁ છે માસૂમો ના અશ્રુ ની કિઁમત આટલી સસ્તી,
પસ્તાયો ખુબ જ "માનવ" જઈને પત્થરો ના શહેર માઁ,
ઝાકઝમાળ ને જાજરમાન ઈમારતો ના શહેર મા.
-પરેશ-"માનવ".
No comments:
Post a Comment