ઊઘડતા હોઠના સ્પંદનમાં વિસ્તરી જાઉં
તને ચૂમું, તો હું વાતાવરણ બની જાઉં
તને હું જોઉં, તો થઈ જાઉં સ્થિર, સમયની જેમ
તને અડું, તો હવામાં વહી વહી જાઉં
સુગંધને કોઈ આકાર દઈ શકાતો નથી
કળી કળીમાં તને, નહિ તો, કોતરી જાઉં
તું તરવરે છે લહેરાતી ધૂમ્રસેરોમાં
અને હું તારા વળાંકો ઉપર વળી જાઉં
બહુ બહુ તો તને આંખમાં હું બંધ કરું
બહુ બહુ તો તને શ્ર્વાસમાં ભરી જાઉં
-હેમંત ધોરડા.
No comments:
Post a Comment